yeni sömürgecilik
Neo-sömürgecilik nedir:
Neo-sömürgecilik , Avrupa kapitalist güçlerinin Afrika kıtasının bazı bölgelerinde ve özellikle de Asya'da siyasi, ekonomik, kültürel ve sosyal hakimiyetini temsil eder.
Bu süreç ondokuzuncu yüzyılın başlarında başlamış ve Birinci Dünya Savaşı ile birlikte yirminci yüzyıla kadar sürmüştür. Yeni sömürgecilikten yararlanan zamanın ana kapitalist ulusları: İngiltere, Belçika, Prusya, Fransa ve İtalya.
İkinci Sanayi Devrimi'nin gelişmesiyle birlikte, Avrupa ülkeleri ekonomik sektörlerde yoğun bir genişleme gördü. Bu senaryodan, Avrupa'nın güçleri, farklılaştırılmış hammaddeler, ucuz işgücü ve ürettikleri ürünleri pazarlamak için yeni yerler arayıp bulmayacaklarını pazarlarını genişletmenin yollarını aramaya başladı.
Avrupalıların Asya halklarından ve özellikle Afrikalılardan daha “entelektüel olarak daha gelişmiş” olacağı yönündeki yanlış sav ile, Avrupa'nın güçleri bu bölgelere “dünyaya bilim ve teknoloji getirme” söylemini engelledi.
Ayrıca bakınız: Liberalizmin Anlamı.
İngiltere, özellikle Asya'da büyük bir sömürge imparatorluğu kurabilen neo-sömürgeciliğin en başarılı örneklerinden biridir. Aslında, İngilizlerin Asya topraklarındaki bu üstünlüğü, diğer Avrupalı güçler arasında çok fazla tartışmaya konu oldu.
Afrika’nın neo-sömürgeciliği üzerine, 1884’te düzenlenen “Berlin Konferansı”, Avrupa’nın başlıca uluslarını bir araya getirmeye ve Afrika topraklarının nasıl kolonilere bölüneceğini açıklamaya yardımcı oldu.
Neo-sömürgecilik, Birinci ve İkinci Dünya Savaşı'nın gelişmesinin ana nedenlerinden biriydi.
Günümüzde, neo-sömürgecilik terimi, bazı Asya ve Latin Amerika ülkelerinin zengin ülkeler üzerindeki ekonomik bağımlılığına atıfta bulunmak için kullanılmaya devam etmektedir.
Neo-sömürgecilik ve emperyalizm
Emperyalizm, egemen olanın hâkimiyetini genişletmek amacıyla azgelişmişlerin altındaki gelişmiş ülkelerin egemenliği ve sömürüsünden ibarettir.
Çağdaş emperyalizm, emperyalizme benzeyen birçok özellik sunan ikincil neo-sömürgecilikle eş anlamlı olarak kabul edilebilir.
Emperyalizmin anlamı hakkında daha fazla bilgi edinin.
Sömürgecilik ve Neocolonialism
On altıncı ve on sekizinci yüzyıllar arasında ticari ve ticari kapitalizme dayanan sömürgecilik gelişmiştir. Görüldüğü gibi, yeni sömürgecilik 19. yüzyılın başında başlar ve İkinci Endüstri Devrimi'nin sonuçlarına dayanarak 20. yüzyılın ortasına kadar devam eder.
Sömürgecilik sırasında temel amaç, değerli metaller elde etmek, sermaye birikimini sağlamak ve ticaret dengesini Avrupa ülkeleri için elverişli tutmaktı. Neocolonialism, dediği gibi, hammaddeleri, tüketici pazarlarını ve ucuz işçiliği garanti etmeyi amaçlıyordu.
Sömürgecilerin sömürgecilik döneminde kullandıkları temel haklılık, Hristiyan inancının egemen olan bölgelere yayılmasıydı; Öte yandan, Neo-sömürgecilikte kullanılan gerekçeler de belirtildiği gibi, ana kıtalar sömürgeleştirildiği gibi, “Avrupa üstünlüğüne” aittir.
Ayrıca bkz. Emperyalizm ve Neo-sömürgeciliğin anlamı.
